Zoeken in deze blog
zaterdag 24 maart 2012
24/03/12 KV Kortrijk 0 - 1 KSC Lokeren (Bekerfinale / Koning Boudewijnstadion - 34.950 Toeschouwers)
Thaise belofte maakt schuld en zo vertrokken we vandaag naar de Belgische bekerfinale. Wat heeft Thailand daarmee te maken? Wel, twee bevriende Lokeren supporters die we door de jaren heen daar hadden leren kennen vroegen ons indien Lokeren de finale zou halen we mee naar de Heizel zouden gaan. Wij van “natuurlijk” en zo geschiedde dat ik na misschien een 15 à 20 jaar nog eens voet zette. Ik kon me zelfs niet meer herinneren of de Heizel toen reeds veranderd was of niet, dat nu trouwens door het leven gaat als het Koning Boudewijnstadion.
Aangekomen parkeerden we onze auto natuurlijk op de verkeerde parking en moesten we door de ganse meute Kortrijk supporters en langs het KVK Dorp richting Lokeren Village, een wandeling van een dikke 20-30 minuten. Eindelijk aangekomen aan Lokeren Village kregen we onze tickets van de “Woesten” en gingen de eerste biertjes door de keel. Goede sfeer en gezang maar ook in het KVK Dorp was de sfeer zo te zien en horen dik in orde.
Tijd om af te zakken richting stadion en daar zag je het primitieve weer. Je moest één voor één draaihekken door maar dan stond er nog iemand voor de kaartjes te scheuren terwijl op andere plaatsen dit full automatisch gaat via de barcode op je ticket. Typisch KBVB zeker. Binnen zat de sfeer er ook weer goed in langs beide kanten. Jammer dat het stadion niet uitverkocht was maar dat kan je ook niet verwachten van twee gewone clubs met een kleine achterban ten opzichte van de grotere Belgische clubs.
De Heizel zelf vind ik alles behalve een voetbalstadion, de grote atletiekpiste doet alles naar de bom qua sfeer, je zou normaal het gras moeten kunnen ruiken! Ik denk dat je achter doel minstens 50 meter van het doel zit en de reclameborden achter doel verhinderen dan nog eens het zicht als de bal laag binnen zou gaan.
De wedstrijd dan: beide teams vlogen er meteen in en met een scherpe Kortrijkse voorzet na een paar seconden was de toon gezet. Lokeren maakte dan een vroege goal na mistasten van de Kortrijkse goalie en Harbaoui kopte raak maar het doelpunt werd afgekeurd voor vermeend buitenspel. Niet veel later eiste de grensrechter weer een hoofdrol op. Na een corner werd De Ceulaer uitgesloten, na vermeend trekken, duwen en trappen (?). Een zeer zware en dubieuze beslissing want dat gebeurd bij elke hoekschop en eindig je anders de wedstrijd met 5 tegen 5. Lachebek Nzolo die al niet geliefd was bij de Lokerese aanhang kreeg de volle laag al volgde hij nu zijn lijnrechter van dienst die er volgens mij “zijn bekerfinale” van wou maken. Na de rode kaart had Lokeren nog weinig zin om aan te vallen, terwijl Kortrijk weigerde de verdedigende tactiek los te laten. Messoudi kreeg een boulevard, maar zijn schotje was ongevaarlijk.
In de tweede helft gooide Kortrijk toch de schroom af. Een voorzet van Messoudi kwam net achter Pavlovic en een inzet van Nfor dwong Copa tot een reflex. De lange Veselinovic kopte ook nog naast. Bij Lokeren werd Harbaoui vooraan aan zijn lot overgelaten. Bij een zeldzame aanval werd hij door de KVK-defensie vrijgelaten. Met een lobje verschalkte hij doelman Keet: 1-0. In een intense slotfase stond Lokeren onder druk, maar verder dan wat gerommel kwam Kortrijk niet. Ik zag de Lokerse vrienden huilen van geluk, momenten om te koesteren!
Het was een mooie dag met voor mij een terechte winnaar dat 70 minuten met 10 man moest spelen en dan nog niet zonder de minste: Benji De Ceulaer. Ik zag de wedstrijd misschien dan wel door een neutrale Lokerse bril maar Kortrijk was zeker niet overtuigend met en mannetje meer. Buiten enkele drukkende minuten hadden ze meer moeten kunnen tegen 10 man. En eigenliijk had Kortrijk er al lang moeten hebben uitgelegen tegen onzer geliefde Royal Antwerp FC.
Na de wedstrijd nog enkele biertjes gedronken en toen kwam onze bekerfinale eraan toen we de parking verlieten. Alcohol controle en onze chauffeur had net 1 biertje teveel op en mocht prompt zijn rijbewijs 3u inleveren. “The old bill” was (te) strict en niet te overhalen om ons een halfuurtje langs de kant te zetten, of een colaatje te gaan drinken. Het werd geen “happy-ending” wetende dat de boete enkele weken later in de bus zat als zijnde 150 Euro. Eén duur pintje teveel dus…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten