Eindelijk stond er nog eens een Asian Football Weekend op het programma, het is altijd super om op vakantie enkele wedstrijden te kunnen bezoeken. Ik had speciaal een vlucht geboekt om op vrijdag in Bangkok aan te komen en zo zaterdag en zondag voetbal te kunnen gaan kijken. De twee wedstrijden waren goed uitgekozen qua away support (Buriram en Chonburi brengen steeds veel volk op de been) en als kers op de taart kon Buriram PEA vandaag de titel pakken.
Maar eerst wat vooraf ging: op vrijdag ontmoette ik Nelson en Tapi reeds in ons hotel, 2 van de 4 gasten die mee naar het voetbal zouden gaan en waar er vrijdagavond nog eerst een (rustig) stapje mee werd gezet in het Bangkokse nachtleven. Zaterdag breidde onze groep nog uit met Gunther aka pinneman en Peter “Woesten”, de vreemde Lokerse eend in de Antwerpse bijt zullen we maar zeggen maar een super kerel!
Voor de wedstrijd gingen we eerst wat biertjes drinken op de Nana, meer bepaald in de Morning Night Bar waar het steeds goed vertoeven is in de namiddag en er leuke muziek opstaat. Rond 16 namen we dan de skytrain richting halte Ari en dan nog even de taxi in richting Army Stadium. Daar aangekomen was er natuurlijk de randanimatie van de hostesses en cheergirls, iets wat de Thaise voetbalhooligan kalm houdt (als deze al bestaan) en ons buitenlanders vrolijk een biertje doet drinken niet ver uit dit leuke gezelschap.
Voor de wedstrijd zelf hadden we een kaartje gekocht voor het thuisvak, wetende dat je aan de ingang een stempel krijgt waar je in de andere tribunes van het stadion ook mee binnen raakt, en zeker tegen ons buitenlanders zeggen ze niks en lachen/knikken ze vriendelijk goeiedag. Planning was dan ook om met de rust ons te verplaatsen naar het bezoekende vak in de hoop daar de kampioenstitel mee te vieren.
De wedstrijd was (zoals gehoopt) vrij éénrichtingsvoetbal en Buriram had weinig moeite om uit te lopen bij de rust tot 1-3, doelpunten van Anderson dos Santos (30), Ekwalla Herman (37) and Franck Ohandza (42) voor Buriram. Leandro dos Santos scoorde tegen voor de thuisclub na 33 minuten.
Een makkie dus en voor ons zeker het sein om van tribune te wisselen tijdens de rust. Maar eerst een biertje drinken met de fans uit Buriram die zich tijdens de rust al goed de moet waren aan het indrinken, als dit nog nodig was… Het vak dan mee binnen en hier heerste een echte leuke kampioenensfeer. Gezang, blijde gezichten, arm in arm, noem maar op. De score veranderde niet meer in de tweede helft en bij het laatste fluitsignaal ging het hek dan helemaal van de Thaise dam. Veel sfeer en vreugde maar geen toestanden zoals bij ons. Geen pitch invasion etc maar gewoon braaf vieren en zingen achter de omheining. De enige onnozelaars op de hekken waren wij natuurlijk. Bij de spelers gingen vooral de Afrikaanse spelers uit hun dak, de Thai zelf hielden het allemaal wat somberder.
We hadden ons portie plezier gehad, een titelviering en goed wat pilsjes op. Dan maar terug de taxi in richting nachtleven. Grappig was wel dat deze brave man 100 Baht vroeg voor 3 man maar toen we er alle 5 insprongen vroeg de man 200 Baht, omgerekend een 5 Euro. Voor te lachen toch! Dan de bars en disco in en de eerst deftige “one night in Bangkok” kon niet meer stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten