QPR v Man City was eindelijk nog eens een wedstrijd waar ik naar uitkeek. Mijn eerste Engelse sympathieën gingen namelijk uit naar deze leuke Londense club en heb hen vroeger ook wel meermaals aan het werk gezien. Later kwamen dan mijn sympathieën boven voor Man City, te danken aan Oasis en de broertjes Gallagher. En een goede vriend is season ticket houder op QPR en kon makkelijk een kaartje voor me scoren. Zo gezegd zo gedaan al moest ik wel even slikken toen ik de rekening van 50 Pond gepresenteerd kreeg. Tja Premier League zeker…
We kwamen van Worcester Park (zie vorig verslag) en na 8 stops per trein en London Overground kwamen we terug aan in Sheperd’s Bush, de halte voor QPR en waar ook ons hotelletje gelegen was. Snel nog even de kamer op en een pint voor de wedstrijd vooraleer we ons nog bijna moesten haasten voor op tijd te zijn. Loftus Road zag er nog krak hetzelfde uit langs buiten, al was de hoofdingang best mooi verlicht.
Ik zat vrij goed en centraal op de 2de rij van de Ellerslie Road Stand en nu maar hopen dat ik waar ging krijgen voor mijn 50 Pond. Ik denk dat de voetbalgoden mijn smeekbede hadden aanhoort want de heren voetballers serveerden me 5 goals en een aangenaam spektakelstuk als wedstrijd.
QPR ging redelijk van start en de Londeners wisten rond het half uur op voorsprong te komen. Een mooie vrije trap van Joey Barton werd mooi binnengekopt en leider City op achterstand zette.
QPR ging redelijk van start en de ploeg van Neil Warnock wist na 28 minuten op voorsprong te komen. Een sterk genomen vrije trap van Joey Barton belandde op het hoofd van Jay Bothroyd, die binnenkopte en City op achterstand bracht. Niet lang voor de rust bracht Edin Dzeko de rust enigszins terug bij The Citizens door de gelijkmaker te scoren.
Na de rust ging City door en David Silva zette de QPR verdediging in de wind en wist in de 52ste minuut de 1-2 te scoren. Ik dacht dat het over en out ging zijn voor QPR maar daar had ik het volledig verkeerd mee. QPR scoorde tegen in de 69ste minuut, al dan niet uit buitenspel maar de goal werd goedgekeurd. Loftus Road ontplofte en de fans hoopte op een 2de ‘mirakel’ na de thuiszege tegen Chelsea enkele weken geleden. Maar City zou City niet zijn en de leider liep uit naar 2-3 door een kopbaldoelpunt van Yaya Touré die blijkbaar toch wekelijks zijn goaltje meepikt. Een slotoffensief van QPR hielp niet meer, het kopte nog op de lat en mijn inziens hadden ze een gelijkspel meer als verdiend. Feest bij de 3000 meegereisde blues.
Het was een grootse match, QPR verdiende meer en City kroop door het oog van de naald. Geen Vincent Kompany vandaag wegens schorsing en enfant terrible Mario Balotelli moest genoegen nemen met een invalbeurt van een kwartier, en pakte na 3 minuten nog geel ook natuurlijk.
Na de wedstrijd nog enkele pubs in en een afsluiter in een local kebab store. Moe maar voldaan van deze heerlijke dag kroop ik mijn bed in. De volgende ochtend stond er immers alweer een tripje op de planning richting Brighton per trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten