Nadat we enkele weken geleden Utrecht zagen winnen van een zwak Celtic, keken we heel hard uit naar de loting van de groepsfase met de hoop dat Utrecht enkele leuke clubs zou loten. En met Liverpool en Napoli werden we op onze wenken bediend, derde in het rijtje is Steaua Boekarest, minder aantrekkelijk maar toch nog steeds een grote naam in het Europese voetbal en ooit uitgeschakeld door Antwerp op weg naar onze Wembley finale.Met dank aan Sjoerd en Joris, die een passe-partout (€52 voor 3 wedstrijden langs de lange zijde!) voor ons regelden trokken we vandaag weer richting Utrecht. Voor de verandering regende het, ik kan me amper of geen wedstrijd indenken waar ik dit seizoen naartoe ben geweest zonder dat er één druppel viel.
Net zoals tegen Celtic waren we afgesproken in de Mick O’ Connells Irish pub in de Utrechtse binnenstad, maar niet voordat Frank zijn portie Burger King achter de kiezen had geslagen. Net zoals tegen Celtic hadden deze keer een groot aantal Billy Shankly boys zich in de pub verzameld maar het was allemaal wat meer gemoedelijker en ook vocaal een pak minder. Ook meer Utrecht fans waren aanwezig die sporadisch ook hun Forza Utreg begonnen te zingen.
Een goed uur voor de wedstrijd gingen we dan naar het stadion per (voetbal)bus die vandaag duidelijk minder courant reden dan normaal volgens onze Nederlandse vrienden. Het was even wringen en duwen voor we erop zaten maar al bij al ging het nog vrij vlot. Bij het stadion heerste ook een grotere drukte dan de vorige wedstrijd en ook aan onze ingang was het drummen om binnen te geraken.
Het bezoekersvak zat een pak voller deze trip maar het was sfeerloos, zelden zo’n saaie Engelse club gezien qua sfeer. Ook het Engelse team deed niet beter want ze konden zelden inspireren tijdens de wedstrijd.
Vooraf stond de wedstrijd in het teken van de terugkeer van Dirk Kuijt naar Utrecht. De aanvaller van Liverpool begon zijn loopbaan als profvoetballer in de Domstad. Utrecht speelde gedurfd maar in de eerste helft kreeg Fernando Torres de beste mogelijkheid maar Utrecht-keeper Michel Vorm bracht redding. Ook werd er een Utrechts doelpunt afgekeurd wegens een vermeende overtreding maar tot heden heb ik daar mijn twijfels over.
Ook in de tweede helft ging het spelletje op en neer zonder echt grote kansen, de betere bleven wel voor Utrecht maar de aanvallers waren niet scherp genoeg voor doel. Liverpool bakte er weinig van, misschien werden de aanvallende impulsen van Steven Gerrard wel gemist? Torres was ook nog even gevaarlijk maar verder stelde de winnaar van de Champions League in 2005 teleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten