31/05/09 Pattaya United 0 - 0 Samut Songkhram FC (Nongprue Stadium Pattaya, Chonburi - 3000 Toeschouwers)

Eindelijk was het dan zover dat ik mijn koffertje weer kon inpakken richting Zuidoost Azië. Vrijdagavond vertrokken met de bedoeling zaterdagavond rond 21u te Pattaya aan te komen maar niets was minder waar. Mijn tussenlanding van twee uurtjes en half in Abu Dhabi werd er eentje van 6 uur en half “dankzij” een technisch mankement aan het toestel. Kut natuurlijk, maar als luchthavenbediende moest ik dit toch proberen te begrijpen, maar leuk is toch anders. Na eindelijk in Bangkok te zijn aangekomen en een nachtblinde taxichauffeur te hebben gehad die duidelijk bang had in het donker kwam ik dan zondagochtend rond 2u aan op mijn bestemming in Pattaya. Na 26 uur onderweg geweest te zijn kon ik het toch niet laten om tot een uur of 5 een paar San Miguellekes achter over te gaan gieten.

Zondag alsnog vroeg proberen op te staan om iets aan de dag te hebben maar al gauw was het 4u toen reigers Andy en Kurt aka Placide Smellekens me oppikten richting de Pattayaanse voetbaltempel ;o) Op een 200 meter voor het stadion kropen we dan de bar in om onze eerste biertjes, in mijn geval Lipovitan door onze keel te jagen. Leuke ontmoetingsplaats die volgens mij kan uitgroeien tot de bar waar dan voornamelijk alle buitenlandse Pattaya Utd fans elkaar treffen voor de wedstrijd.

In het stadion heerste een leuk sfeertje. Trommels, toeters en bellen en gezang van beide clans, alles heel vredelievend, folkloristisch. Het stadion zelf was heel primitief maar vol charmes, zoals bv de houten palletten die je kan zien op de foto’s. Schitterend toch. Maar net zoals overal in Europa is men bezig met een nieuw stadion te bouwen voor een 20.000 toeschouwers.

De wedstrijd zelf was eentje om snel te vergeten, het niveau lag heel laag ondanks de naam Thai Premier League. Men probeerde maar Pattaya, dat ik toch een beetje volg scoort amper of nooit. Duidelijk gebrek aan een type Patje Goots vooraan. Logische brilscore dan ook als eindstand. Leuk detail was dan weer dat Pattaya zijn naam alle eer aandeed om tijdens de rust enkele “coyotes” te laten dansen op de grasmat.

Na de wedstrijd terug afgezakt naar de bar om vervolgens nog een stapje in het echte nachtleven te zetten van Pattaya. Doodmoe maar voldaan na een leuke dag/nacht kroop ik dan eindelijk m’n bed in voor een goede en welverdiende nachtrust.