Zoeken in deze blog

zaterdag 24 december 2011

24/12/11 Bangkok Glass FC 4 - 0 Khon Kaen FC (Leo Stadium - 4.300 Toeschouwers)























Eindelijk Bangkok Glass!! Deze club stond al lang op mijn Thaise verlanglijstje en dit voor de volgende 2 redenen: de machtige tribune en de leuke rabbit cheerleaders! Maar steeds kwam er wel iets tussen, voornamelijk de regelmatige kalenderwijzigingen of ze speelden uit als ik in het land was.

Ondanks ik met de vrienden in Pattaya zat en de rest allen naar Pattaya Utd vs Army Utd gingen kijken besloot ik om dan maar alleen naar Bangkok af te zakken. Op Pattaya was ik reeds enkele malen geweest en zal er in de toekomst ook makkelijker een wedstrijd bezoeken dan bij Bangkok Glass, alhoewel nu!

De busrit naar Bangkok verliep vlot en van daaruit moest het nog een half uurtje per taxi zijn richting stadion. Maar dat was buiten de onwetendheid van de lokale taxi chauffeurs die het allemaal hoorden spoken bij het noemen van de club, stadion, adres,… Na even twijfelen en zoeken vond ik toch een bereidwillige taxi man die met mij richting Rangsit wilde bollen maar we hadden nog steeds geen exacte locatie kunnen traceren. Telefoonnummers gevonden van de club op het internet maar die bleven rinkelen. Dan belde ik Gunther even, hij was er vroeger al geweest maar ook voor hem bleek het te moeilijk om uit te leggen maar gaf me wel de ultieme oplossing met het nummer door te spelen van de webmaster van www.thai-fussball.com. Deze wist me perfect te beschrijven waar en hoe te rijden en ook zo bij mijn chauffeur de nodige belletjes gingen rinkelen en hij wist waar hij moest zijn! Een uurtje op voorhand op plaats van bestemming, al bij al heel mooi en gelukkig dat ik vrij vroeg was vertrokken in Pattaya. Eerst en vooral de nodige kiekjes buiten gemaakt inclusief ik met de rabbits en dan de clubshop in waar ik op collega Antony van Jakarta Casual liep.

Terwijl Antony op de 3 verdiepingen tellende thuistribune ging zitten kocht ik een kaartje voor het bezoekersvak, met als hoofddoel enkele leuke shots te nemen van dat pareltje. Tweede helft wisselde ik dan gewoon het bezoekersvak voor de machtige thuistribune. Khon Kaen had een 250 bezoekers bij, niet slecht voor een club die vecht tegen de degradatie en Bangkok toch ook wel enkele uren rijden is. Maar voetballend kwam Khon Kaen er niet aan te pas, in het begin dacht ik nog dat het meeviel maar het ging simpelweg van kwaad naar erger en Bangkok Glass moest helemaal niet doorduwen om heel makkelijk met 4-0 te winnen, de score had veel hoger kunnen oplopen.

Tevreden dat ik was van een hele leuke voetbalavond sprong ik na afloop in de taxi richting Bangkok. Ik was wel een beetje verwonderd dat de rit 45km was op de teller, je zou dan bijna kunnen stellen dat bijvoorbeeld Anderlecht in groot Antwerpen speelt ;-) Even de beergarden in voor avondeten en kerstdrank + Nana vertier alvorens ik om 23u werd opgepikt door een privé-taxi terug richting Pattaya. Kerst “vierde” ik in de taxi maar zoals gezegd had ik een perfecte dag gehad. Bangkok Glass heeft mijn uiterste sympathie opgewekt en zal in de toekomst nog wel meer op de agenda komen te staan. Happy days!

zondag 18 december 2011

18/12/11 BEC Tero Sasana FC 0 - 1 Chonburi FC (Thephassadin Stadium - 3.000 Toeschouwers)





















Na onze geslaagde zaterdag stond er zondag de volgende wedstrijd op het programma, Chonburi speelde in Bangkok en deze zijn nog in de running voor de 2de plaats (wat recht geeft op Europees euh Aziatisch voetbal). En Chonburi staat ook bekend voor een goede, trouwe aanhang en away support.

Met al 3 man van ons gezelschap zakten we al vroeg af omdat er in de naastgelegen sporthal een internationaal baskettornooi aan de gang was met clubs uit Thailand/Singapore/Filippijnen en Indonesië. Maar na één wedstrijd van ondermaats niveau gingen we maar rond het stadion hangen waar de promogirls zich weer aan het opmaken waren voor een portie pre-voetbal entertainment. Nelson uit ons gezelschap haakte af, hij verkoos een rustige middag. Tapi kwam nog opduiken en “reiger Dax” was over gekomen uit Pattaya zodat we terug met 5 waren.

Plaats van gebeuren was het Thephassadin Stadium, goed voor een 6.300 toeschouwers. Jammer genoeg maar 2 tribunes en achter de goals niks. Het ligt vlak naast het national Stadium waar de Thai FA Cup steevast wordt gespeeld, de nationale ploeg speelt wat buiten de stad in het Rajamangala.

De wedstrijd stelde niet veel voor, niet dat we dat eigenlijk hadden verwacht en de eerste helft eindigde dan ook op een logische teleurstellende 0-0 aan de rust. Naar ons Thaise gewoonte wisselden we dan van tribune en gelukkig waren we op tijd binnen want een zekere Pipob On-mo scoorde in de 48ste minuut de enige treffer van de partij voor de bezoekers. Chonburi deed wat het moest doen maar daar is alles mee gezegd. Ook ex-Lierse speler en BEC Tero kapitein Teeratep Winothai was amper of niet in het spel betrokken. Denk eerder dat hij meer met zijn uiterlijk bezig was en opviel met zijn gekleurde Shoes dan al voetballend op het veld.

Na de wedstrijd dan maar snel terug richting Nana beergarden waar het steeds goed vertoeven is en waar we onze match doorspoelden met de nodige biertjes. Het was niet echt veel soeps vandaag, al kan je natuurlijk niet elke dag hoogstaand voetbal en vuurwerk verwachten. Maar toch weer een nieuw Thais stadion gedaan. Ik kijk alvast uit naar mijn volgende wedstrijd van Bangkok Glass FC en hun leuke cheerleaders!

zaterdag 17 december 2011

17/12/11 Army United FC 1 - 3 Buriram PEA FC (Thai Army Sports Stadium - 7.000 Toeschouwers)

























Eindelijk stond er nog eens een Asian Football Weekend op het programma, het is altijd super om op vakantie enkele wedstrijden te kunnen bezoeken. Ik had speciaal een vlucht geboekt om op vrijdag in Bangkok aan te komen en zo zaterdag en zondag voetbal te kunnen gaan kijken. De twee wedstrijden waren goed uitgekozen qua away support (Buriram en Chonburi brengen steeds veel volk op de been) en als kers op de taart kon Buriram PEA vandaag de titel pakken.

Maar eerst wat vooraf ging: op vrijdag ontmoette ik Nelson en Tapi reeds in ons hotel, 2 van de 4 gasten die mee naar het voetbal zouden gaan en waar er vrijdagavond nog eerst een (rustig) stapje mee werd gezet in het Bangkokse nachtleven. Zaterdag breidde onze groep nog uit met Gunther aka pinneman en Peter “Woesten”, de vreemde Lokerse eend in de Antwerpse bijt zullen we maar zeggen maar een super kerel!

Voor de wedstrijd gingen we eerst wat biertjes drinken op de Nana, meer bepaald in de Morning Night Bar waar het steeds goed vertoeven is in de namiddag en er leuke muziek opstaat. Rond 16 namen we dan de skytrain richting halte Ari en dan nog even de taxi in richting Army Stadium. Daar aangekomen was er natuurlijk de randanimatie van de hostesses en cheergirls, iets wat de Thaise voetbalhooligan kalm houdt (als deze al bestaan) en ons buitenlanders vrolijk een biertje doet drinken niet ver uit dit leuke gezelschap.

Voor de wedstrijd zelf hadden we een kaartje gekocht voor het thuisvak, wetende dat je aan de ingang een stempel krijgt waar je in de andere tribunes van het stadion ook mee binnen raakt, en zeker tegen ons buitenlanders zeggen ze niks en lachen/knikken ze vriendelijk goeiedag. Planning was dan ook om met de rust ons te verplaatsen naar het bezoekende vak in de hoop daar de kampioenstitel mee te vieren.
De wedstrijd was (zoals gehoopt) vrij éénrichtingsvoetbal en Buriram had weinig moeite om uit te lopen bij de rust tot 1-3, doelpunten van Anderson dos Santos (30), Ekwalla Herman (37) and Franck Ohandza (42) voor Buriram. Leandro dos Santos scoorde tegen voor de thuisclub na 33 minuten.

Een makkie dus en voor ons zeker het sein om van tribune te wisselen tijdens de rust. Maar eerst een biertje drinken met de fans uit Buriram die zich tijdens de rust al goed de moet waren aan het indrinken, als dit nog nodig was… Het vak dan mee binnen en hier heerste een echte leuke kampioenensfeer. Gezang, blijde gezichten, arm in arm, noem maar op. De score veranderde niet meer in de tweede helft en bij het laatste fluitsignaal ging het hek dan helemaal van de Thaise dam. Veel sfeer en vreugde maar geen toestanden zoals bij ons. Geen pitch invasion etc maar gewoon braaf vieren en zingen achter de omheining. De enige onnozelaars op de hekken waren wij natuurlijk. Bij de spelers gingen vooral de Afrikaanse spelers uit hun dak, de Thai zelf hielden het allemaal wat somberder.

We hadden ons portie plezier gehad, een titelviering en goed wat pilsjes op. Dan maar terug de taxi in richting nachtleven. Grappig was wel dat deze brave man 100 Baht vroeg voor 3 man maar toen we er alle 5 insprongen vroeg de man 200 Baht, omgerekend een 5 Euro. Voor te lachen toch! Dan de bars en disco in en de eerst deftige “one night in Bangkok” kon niet meer stuk!