Zoals je in het verslag van Pattaya Utd – BEC Tero kon lezen had Pattaya zich geplaatst voor de knock-out fase van de 34ste Queen’s Cup. Het werd een verplaatsing naar Navy Rayong omdat zij groepswinnaar waren in een ander poule en tegen de tweede van “onze” groep mochten.Ik vertrok onder het motto van “we are Pattaya, we are Pattaya” in min of meer internationaal gezelschap (2 Belgen, Hollander en een Engelse chauffeur) per auto naar Rayong, gelegen aan de zuidkust van de golf van Thailand. Voor de toeristen onder ons is dit eveneens de provincie waar het eiland Ko Samet zich bevindt.
Een uur voor de wedstrijd was er nog maar weinig beleving aan het stadion en vreesde ik weer voor een magere opkomst maar hoe later het werd vulde het stadion zich vrij vol, waaronder een kleine 200-300 bezoekers uit Pattaya. De sfeer zat er voor de wedstrijd reeds in, mede dankzij een goede support van de thuisclub. De wedstrijd was top, een echte cupmatch. Pattaya was de betere en liet ons dan ook verdiend juichen met de 0-1, eveneens de ruststand. Even wat bier bijtanken en dan snel terug want het was echt spannend. De wedstrijd was amper bezig of Rayong maakte de gelijkmaker, een domper op onze feest vreugde. Rayong bleef komen en we vreesden dat Pattaya dit niet kon houden maar onverwachts lukte Pattaya de 1-2 en barstte het feest weer los in ons kleine uitvak. Mensen vielen elkaar in de armen zoals overal. Maar Rayong maakte met een schitterende vrije schop de 2-2. De scheids floot af en strafschoppen moesten beslissen wie er naar de halve finales mocht op het het veld van Chonburi.
De strafschoppen werden een echte thriller, ik denk dat ze langer duurden dan 2 verlengingen maar dit kon ook door de spanning zijn. Uiteindelijk won Navy Rayong de reeks met 10-9, hoewel Pattaya tot driemaal toe verzuimde de winner tegen de netten te keilen. Eigen schuld dikke bult zekers! Nog wel vermelden dat de keeper van Rayong een uitermate irritante, dégoutante kerel was die steeds de bezoekende fans opjutte met de nodige obscene gebaren telkens hij een strapschop pakte of “iets” goed deed. In België had de scheids hem reeds bedacht met een gele kaart of heb ik fans voor minder de plein op zien rennen…
In ieder geval heb ik een schitterende wedstrijd gezien, een prachtige sfeer mede dankzij een super thuispubliek die achteraf vierden alsof ze de beker al hadden gewonnen. Hoedje af, ze mochten de de Cup gerust winnen van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten